Pojscana Zośka zadomowiła się w regionie...

donekT: Zofia zalicza się do świętych, o których do dziś nie zachowało się zbyt wiele pewnych informacji, co jest charakterystyczne dla pierwszych chrześcijańskich męczenników. Uznaje się, iż Zofia była mieszkanką Rzymu i jako wdowa, samotnie wychowywała trzy córki, o dość nietypowych imionach, odpowiadających trzem cnotom boskim, mowa o Wierze, Nadziei i Miłości. We wschodnim chrześcijaństwie współcześnie także nadaje się tego rodzaju miana. W okresie jednego z licznych prześladowań mowa o tym przypadającym na przełom na III/IV wieku Zofia miała odmówić złożenia ofiary bogini Dianie. W zamian za to spotkały ją i jej córki srogie represje. Zofia zmuszona została patrzeć na mękę swoich córek, po czym w związku z faktem, iż nie uległa presji, sama poniosła śmierć męczeńską.

donekT: Imię Zofia oznacza Mądrość Bożą, która stanowi przymiot Boga, podobnie jak wymienione córki, określone jako cnoty (wiara, nadzieja, miłość). Śmiało możemy uważać Zofię, podobnie jak św. Jerzego, jako postać archetypiczną, reprezentującą szerszą symbolikę. Zofia może uchodzić za przykład pokory, wytrwałości, niewieściego męstwa i niezłomności. Na kartach Biblii, w 2 Księdze Machabejskiej odnajdujemy odwzorowanie Zofii w scenie ukazującej męczeństwo matki i jej siedmiu synów, w podobnej narracji, co treść przybliżonej legendy o męczeństwie Zofii i jej córek. Matka wraz z synami poniosła śmierć w konsekwencji trwającego prześladowania mozaizmu, prowadzonego w związku z powstaniem Machabeuszy. Męczeństwo Zofii jest przedstawiane na kanwie jednego z wielkich prześladowań chrześcijan w podobnej konwencji. Zofia może utożsamiać szerszą grupę męczennic zamordowanych w podobnej konwencji albo konkretnego rodzaju niezłomne męczeństwo, któremu towarzyszyli potomkowie/potomkinie cnoty boskie. Sama męczennica jest ujęta jako Boża Mądrość, przymiot samego Boga. Podanie może symbolicznie ukazywać, iż każdy męczennik jednoczy się z Bogiem, a sama legenda może być odczytywana jako alegoria. Nie bez znaczenia jest także zaprezentowany wizerunek pogańskiego bóstwa. Diana w mitologii była przedstawiana jako siostra Apollina, córka Selene i Zeusa. Apollo był pojmowany jako bóg zniszczenia, słońca, wróżb i nagłej śmierci. Diana uchodziła jako bogini łowów, księżyca, czarnej magii. Apollo i Diana tworzą parę bóstw androgynicznych.

donekT: Podobny motyw odnajdujemy w przypadku św. Jerzego, równie wczesnego męczennika, o którym również zachowało się niewiele informacji, a to, co o nim wiemy, osnute jest legendami. Co do tej bardziej legendarnej części żywota św. Jerzego, kojarzony jest on powszechnie ze swej walki ze smokiem. Archetypicznie wiąże się to z odwzorowaniem mitów dotyczących wyprawy Argonautów, kiedy w Kolchidzie doszło do walki Jazona ze smokiem. Smok w kulturze europejskiej od dawna stanowił uosobienie zła, z którym trzeba walczyć i należy je poskromić. Za inny przykład z Mitologii, może uchodzić walka Apolla z Pytonem, czy Zeusa z Tyfonem. Pokonanie smoka, przedstawiane było jako warunek zaprowadzenia porządku i pokoju. Legendy o św. Jerzym ukształtowane zostały właśnie w odniesieniu do przedstawionego kontekstu kulturowego i wyrażają spory ładunek symboliczny. Współcześnie w mitach dotyczących walki ze smokiem, niektórzy próbują upatrywać odniesienia do rzekomej indoeuropejskiej inwazji, która przez wielu współczesnych badaczy jest podważana, i zastępowana tezami o zaadaptowaniu starych "azjanickich" kultów przez nowe. Symbolika walki ze smokiem pojawia się już wcześniej na kartach Biblii, np. w treści Księgi Daniela.

św. Patryk.: donuś jak się już pochwaliłeś, że umiesz klikać i czytać, to wyklikaj sobie w inwentarzu IPN "TW Olcha" i zdaj nam zgrabnie relację co tam wyczytałeś na jego temat - a przepisywanie żywotów świętych możesz sobie darować, bo teraz w szkołach od rana do wieczora tego uczą

czesil: Moim zdaniem powinno być "pojscano" a nie "pojscana".

Antykler Forte: i do kompletu "obsrany JP II" - przez gołębie, oczywiście

M53: czesil- to pisała redaktorka, która je "krupniaki" to i pojscana u niej zamiast pojscano.