Sejmik uczcił księdza Londzina

 

Podczas poniedziałkowej sesji Sejmiku Śląskiego radni oddali hołd księdzu prałatowi Józefowi Londzinowi, jednemu z najbardziej zasłużonych dla sprawy polskiej działacza narodowego na Śląsku Cieszyńskim, który określany jest przez współczesnych „hetmanem ludu polskiego"

 

W ten sposób radni chcą przywrócić pamięć o wybitnym patriocie, niestrudzonym obrońcy polskiej kultury i „budzicielu polskiej świadomości narodowej" mieszkańców Śląska Cieszyńskiego. Podczas sesji wyświetlono również film (powyżej) o „hetmanie ludu polskiego", księdzu prałacie Józefie Londzinie. Materiał na sesję Sejmiku Województwa Śląskiego został przygotowany przez Alinę Świeży-Sobel - przewodniczącą kapituły Nagrody Starosty Bielskiego im. ks. Józefa Londzina. (W filmie wykorzystano materiały Muzeum Śląska Cieszyńskiego)

 

Ksiądz Józef Londzin urodził się 3 lutego 1862 roku w Zabrzegu jako syn miejscowego nauczyciela i organisty Józefa, który znany był z patriotycznego zaangażowania, m.in. był założycielem zabrzeskiej Polskiej Czytelni Katolickiej. Już jako uczeń gimnazjum pomagał Pawłowi Stalmachowi, redaktorowi „Gwiazdki Cieszyńskiej". W 1890 roku został następcą Stalmacha i był redaktorem pisma aż do śmierci. Reprezentował mieszkańców Śląska Cieszyńskiego jako poseł w Wiedniu, a później również w Warszawie, gdzie pełnił funkcje posła i senatora.

 

Był też burmistrzem Cieszyna. Jako założyciel, współzałożyciel i działacz całego szeregu polskich organizacji i instytucji zyskał sobie miano „hetmana ludu polskiego". Dla umocnienia polskiego ducha ogromne znaczenie miały inicjatywy kulturalne i społeczne, które podejmował na rzecz szkolnictwa, druku i czytelnictwa polskiego oraz prasy. Zainicjował w 1896 r. powstanie Muzeum Śląskiego, które gromadziło zabytki polskiej przeszłości z terenu Śląska Cieszyńskiego. Obowiązki kustosza i opiekuna coraz liczniejszych zbiorów praktycznie wykonywał sam do końca życia. Wspierał działalność legionów Józefa Piłsudskiego. W październiku 1918 roku przewodniczył powołaniu polskiej Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, by upomnieć się o przynależność Śląska Cieszyńskiego do odradzającej się Polski. Jako delegat Rady uczestniczył w Paryżu w rozmowach pokojowych, szukając u polityków Ententy poparcia dla koncepcji przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski.